Mały manipulator.

    Kuba naśladuje niemal wszystko co zobaczy, w końcu w ten sposób się uczy. Czasem dosłownie odejmuje mi mowę jak widzę go w akcji, bo nie dość, że jest w tym wszystkim absolutnie uroczy, to jeszcze bardzo sprytnie te nowe zachowania wykorzystuje. I tak już od dłuższego czasu potrafi podmuchać i dać buzi jak ktoś przy nim zrobi sobie ała. Nawet jak on sam jest sprawcą tego ała, jak mnie ugryzie na ten przykład, ja czasem krzyknę, czasem nie, ale zawsze tłumacze, że nie wolno, że boli i że nie będę się z nim bawić jak będzie tak robił i co robi mój syn w takiej sytuacji? Ano dmucha i całuje z takim uroczym uśmiechem, że nie idzie się gniewać, a on sam jest z siebie niesamowicie dumny. A jak matka dalej gada, że niegrzeczny, że nie wolno, nie wystarczy podmuchać, że to że tamto. No to co trzeba zrobić, żeby babie się jadaczka zamknęła? A no dać buziaka, a nawet dwa i uśmiechnąć się najpiękniej jak tylko sie potrafi. Tylko od kogo on się tej mądrości życiowej nauczył to ja nie wiem. Za to jak tata traci pomału cierpliwość, pokrzyczy, albo zaczyna tłumaczyć, no to taty już tak buzi zamknąć się nie da, ale i na tatę jest sposób, do taty synuś się przytula i pokazuje, że jest mu smutno i przykro i dopiero potem buzi na zgodę daje. Tak więc, mimo, że ten nasz synuś to czasem energetyczna bomba zegarowa i łobuz małoletni to jest niezaprzeczalnie uroczym wydaniem jednorazowym.

Ps. Uroczy łobuz w poniedziałek kończy 2 latka :) w następną niedzielę będzie impreza :)